Geweld tegen vrouwen (Violence against Women, VAW), Gabriela wordt er elke dag mee geconfronteerd. De afdeling Gezondheid & Dienstverlening (Health & Services) van deze Filippijnse organisatie strijdt er dan ook actief tegen. En er is heel wat werk aan de winkel: volgens Gabriela tonen de cijfers van 2010 dat er op de Filippijnen elke 43 minuten een vrouw het slachtoffer wordt van fysiek geweld.
Concreet houdt de organisatie zich bezig met het voeren van campagne rond de problematiek in het algemeen, of rond specifieke gevallen. Ze zorgt ook voor begeleiding en psychologische ondersteuning van slachtoffers en verzekert zich ervan dat slachtoffers juridische hulp krijgen. Momenteel begeleidt ze een jong meisje dat verkracht werd door militairen. Gabriela staat haar bij in de stappen die ze moet nemen om te worden erkend als slachtoffer en geeft haar psychologische ondersteuning. Haar opname in een psychiatrisch ziekenhuis is voorbij, maar haar lijden blijft, er is nog een lange weg af te leggen.
Gabriela organiseert eveneens focusgroepen waarbij voormalige slachtoffers van huiselijk geweld hun verhaal vertellen. Een psychologe werkt voltijds om te luisteren en al hun verhalen te verzamelen. Het is de eerste fase in de hulpverlening die de organisatie biedt. Sinds enkele weken heeft de organisatie ook 9 vrouwen onder haar hoede die zich hebben weten los te maken uit de sekshandel.
Om goed te kunnen begrijpen waarom VAW er zo gangbaar is, dient men zich bewust te zijn van de plaats van de vrouw op de Filippijnen. Wie er het Global Gender Gap Report 2011 van het Wereld Economisch Forum op naleest, merkt dat het land op de achtste plaats terug te vinden is. Zo gezien lijkt de situatie bijna idyllisch. In werkelijkheid wordt de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw op hogere posten min of meer gerespecteerd, maar bij de bevolking zelf is dat allesbehalve het geval. Het bereiden van de maaltijden, het huishouden, de zorg voor de kinderen en de gezondheid van de familie zijn allemaal taken die op de schouders van vrouwen terecht komen.
In de Filippijnen heerst er een patriarchaal systeem, terwijl het voor de komst van de Spanjaarden eigenlijk omgekeerd was. De kolonisatie bracht veranderingen met zich mee: vrouwen hebben nu voor alle activiteiten toestemming van hun echtgenoot nodig, ze hebben geen recht om grond of eigendommen te bezitten en krijgen enkel les over religie en huishoudelijke taken.
Met de komst van de Amerikanen werd de vrouw ook een lustobject en een goedkope werkkracht. Getrouwde vrouwen worden meer en meer onderdrukt door hun echtgenoten. De alomtegenwoordige en erg conservatieve katholieke kerk helpt daar niet aan: de Filippijnen zijn het enige land na Vaticaanstad waar echtscheiding verboden is. Er bestaan alternatieven, maar die hebben niet dezelfde juridische waarde als een scheiding en ze nemen vaak jaren in beslag, de aanvragen worden in 95 procent van de gevallen geweigerd. Zelfs met bijzonder gemotiveerde en gewetmatigde redenen is een scheiding niet gegarandeerd.
Samen met Ello het geweld tegen vrouwen bestrijden?
Word Ello en steun G3W >