"You should come and visit" Tot drie maal toe herhaalt Kassem Aïna het tijdens het interview. De directeur van Beit Atfal Assumoud, de lokale partner van het Ello-project in Libanon, straalt een en al gastvrijheid uit. Hoffelijk houdt hij voor iedereen de deur open en zijn glimlach wijkt amper tijdens het gesprek. Een warmte die in schril contrast lijkt te staan met het lot van de Palestijnse vluchtelingen in Libanon.
Japan, Frankrijk, Maleisië, Noorwegen,… Je organisatie kan rekenen op steun uit alle uithoeken van de wereld. Is het rondreizen een vast deel van je job?
Inderdaad. Ik ben gisteren pas gearriveerd in België en morgen vertrek ik alweer naar Rome voor een conferentie. Nu ik wat ouder ben probeer ik het reizen wel wat in te perken. Maar vroeger ging ik overal ter wereld.
Behalve terug naar je eigen land.
Spijtig genoeg wel, ja. Maar ik blijf hopen. Net zoals alle andere 427.000 Palestijnse vluchtelingen in Libanon. Na 64 jaar verbanning is onze droom nog altijd levendig, hoor.
Hoe is het leven van een Palestijnse vluchteling in Libanon?
Dat kan je je niet voorstellen. Palestijnen hebben er geen burgerrechten en ze mogen een groot aantal jobs niet uitoefenen. Meer dan 70 beroepen zoals ingenieur, dokter, verpleegster en leraar zijn voor hen bij wet verboden.
Op de koop toe zijn ze aangewezen op de terreinen die de Libanese regering ter beschikking stelde in 1948. Om te wonen, althans. Want wettelijk gezien mag een Palestijn er geen eigendom bezitten.
Bij dat woongebied is trouwens geen vierkante centimeter meer bijgekomen. Wat toen net genoeg was voor 100.000 Palestijnse vluchtelingen, dient nu om het viervoud te huisvesten.
Hoe krijg je dat voor elkaar?
Elke ruimte zo veel mogelijk benutten. Verdieping boven verdieping boven verdieping bouwen, tot zeven hoog als het moet. Dat is niet zoals het zou moeten zijn. Zo'n woekerbouw heeft veel nare gevolgen. Overal zitten mensen als sardienen op elkaar, soms met duizenden in één straat. Nu ja, straten... Steegjes, zeg maar. Nergens is er nog wat open ruimte, laat staan een degelijke lichtinval. En dan heb ik het nog niet over het water- en elektriciteitsnetwerk. Ik vermoed dat veel Afrikaanse landen een betere voorziening hebben op dat gebied.
Kunnen de vluchtelingen dan niet rekenen op de steun van het Libanese volk?
Het Libanese volk is verdeeld op dat vlak. Je hebt wel een grote groep Libanezen die niet negatief staan tegenover ons, maar verder dan morele steun gaat dat niet. En daar heb je natuurlijk weinig aan als je dringend voedsel, huizen en een degelijke opleiding nodig hebt.
Iets wat je organisatie, Beit Atfal Assumoud, wel doet?
Toch voor wat betreft opleidingen. Want wij geloven dat dat net de sleutel is tot een beter leven in het vluchtelingenkamp. Om te beginnen geef je de jongeren daarmee perspectief. Want een goede opleiding leidt tot een degelijke job en hopelijk tot een beter leven. Ten tweede moet je weten dat alle politieke en religieuze partijen door elkaar leven in de kampen, ook de fundamentalistische. Een opleiding en later een job houdt jongeren van de straat en dus ook uit de klauwen van dit soort geweld. Maar het allerbelangrijkste is dat een opleiding hen weer waardigheid geeft. Als mens.
Welke opleidingen kunnen jongeren zoal volgen?
Het aanbod in ons werkingscentrum hangt af van de noden van de jongeren. Momenteel kunnen ze bij ons terecht voor computertechnieken, elektriciteit, loodgieterij, aluminium, grafisch design, fotomontage en bouwtechnieken.
Aluminiumbewerking is de meest succesvolle richting. Bijna alle afgestudeerden vinden vrijwel onmiddellijk werk aangezien Libanon in volle ontwikkeling is.
Een doorsnee opleiding duurt vier à vijf maanden en telt ongeveer 15 studenten. De meeste van hen komen vijf dagen per week les volgen gedurende 3 of 4 uur per dag. Ongeschoolden krijgen wat extra aandacht met bijscholing. Want wat ga je in de bouw doen als je bijvoorbeeld geen afmetingen kan berekenen?
Voor welke diensten kunnen de Palestijnse vluchtelingen nog terecht in het centrum?
In elk vluchtelingenkamp beschikt ons centrum over een polikliniek, een tandartsenpraktijk en een kindercrèche. We organiseren ook regelmatig naschoolse activiteiten. Hier kunnen alle kinderen uit het kamp terecht om bijvoorbeeld te komen zingen, dansen en schilderen. Het is een plek waar ze zich creatief kunnen uitleven. Je kan je vast wel inbeelden wat voor speelparadijs zo'n grote open ruimte voor hen is.
Als je dit alles in rekening brengt, bereiken we duizenden hulpbehoevende kinderen en jongeren. Elk jaar gaat onze dienstverlening er ook op vooruit. Dit in tegenstelling tot de leefomstandigheden in de vluchtelingenkampen.
Hoe moet het volgens jou dan verder?
Ik had het daarnet over onze droom om terug te keren. Maar eigenlijk is het ons recht. We weten dat ons land is ingenomen door Israëli's. Alles wat wij vragen is om gewoon in vrede naast elkaar te leven. Net zoals onze grootvaders dat deden. Waarom zouden we blijven vechten? Wij zoeken alleen maar gerechtigheid en vrede.
Help jij Kassem de leefomstandigheden van Palestijnse vluchtelingen te verbeteren?
> Switch naar Ello Mobile en steun al gsm’end dit project