Om 5 uur opgestaan in Amsterdam, om 10 uur goedlachs paraat in Brussel: petje af! Wij doen het Joan, international relations officer bij vrouwenrechtenorganisatie Gabriela, niet snel na. Onze hoofdstad is de laatste halte van haar Europese toer, en dat laten wij niet ongemerkt passeren. Tijd om bij te praten!
Dag Joan! Wat brengt jou, naast een gezellige koffieklets met Ello Mobile, vandaag in Brussel?
Joan: Iets wat een heel belangrijke stap moet worden in het Gabriela-verhaal! Onze organisatie brengt vrouwenrechten op de Filipijnen onder de aandacht. Maar er zijn zoveel Filipijnse migranten in andere delen van de wereld die ook hulp nodig hebben. Denk bijvoorbeeld aan slachtoffers van mensenhandel. Daarom hebben we eerder al enkele afdelingen in andere regio’s opgezet, zoals in de Verenigde Staten, Australië en Japan, maar ook in Nederland en Rome. Die Europese arm willen we nu verder uitbouwen, met nog meer vertakkingen. Zo ook in België.
Klinkt veelbelovend! Hoe staat het intussen op de Filipijnen? Vorig jaar vertelden jullie ons dat heel wat slachtoffers van de tyfoon Haiyan nog steeds geen hulp krijgen van de overheid. Is dat al verbeterd?
Joan: Klopt, ieder gezin dat plots dakloos werd door de tyfoon had normaal recht op 30.000 pesos. De vorige regering was helaas niet in staat om dat bedrag telkens uit te delen. Maar met de hulp van internationale organisaties hebben we al veel kunnen verwezenlijken. Zo gingen we met verschillende gemeenschappen aan de slag om de lokale landbouw weer leven in te blazen. Ook hopen we dat er met president Duterte (nvdr. Duterte is sinds 30 juni 2016 aan de macht) enige verandering op til is.
Staat president Duterte niet bekend om zijn nogal controversiële visie op mensenrechten?
Joan: We zijn inderdaad erg kritisch wat betreft sommige van zijn uitspraken en daden. Ik verwijs dan bijvoorbeeld naar de heldenbegrafenis voor de vroegere dictator Marcos. We hebben heftig geprotesteerd, maar het mocht niet helpen. Anderzijds heeft Duterte er wel voor gezorgd dat de vredesgesprekken tussen de overheid en het Nationaal Democratisch Front opnieuw zijn opgestart. Dat is een eerste grote stap om de gewapende strijd definitief te doen liggen. Daarbij ijvert Gabriela ervoor om vrouwenrechten op de agenda te zetten tijdens die vredesgesprekken.
Wat doet jullie verder nog optimistisch zijn over het presidentschap van Duterte?
Joan: We zijn zeer tevreden dat hij enkele progressieve ministers heeft aangesteld. Zo bijvoorbeeld de gekende boerenleider Ka Paeng als minister van Landhervorming, maar ook Judy Taguiwalo, voormalig vertegenwoordiger van de Gabriela Women’s Party. Zij kreeg de portefeuille van Sociale Zaken en Welzijn toegewezen. Onder haar leiding wordt er nu stevig onderzoek gevoerd naar wat er gebeurd is met de fondsen voor de slachtoffers van Haiyan. Het zijn dit soort politici waarmee Gabriela sterke relaties kan uitbouwen.
Hoe doen jullie dat precies?
Joan: Intussen hebben we al een aantal politici in hoge functies ertoe kunnen brengen om verbintenissen te tekenen rond vrouwenrechten. Op die manier kunnen we druk zetten op de regering om bepaalde wetten door te voeren. De wet rond arbeidsdiscriminatie, waarbij oudere vrouwen niet langer gediscrimineerd kunnen worden op de werkvloer, is een wet die er onlangs is doorgekomen. Andere belangrijke punten op onze agenda zijn de mogelijkheid tot echtscheiding (nvdr. op de Filipijnen kan je nog steeds niet scheiden voor de wet), het bevrijden van politieke gevangenen en het streven naar sociale en economische welvaart.
Bij Ello Mobile blijven we zeker ons best doen om jullie daarin bij te staan. Dankjewel Joan!
> Lees andere artikels over Gabriela