Ello Mobile sprak met Dixie Dansercoer, poolreiziger en tevens Ello Mobile ambassadeur. Dixie is nog maar net terug van een Noordpoolexpeditie en vertrekt in september samen met zijn echtgenote al terug voor een Zuidpoolexpeditie.
Het ideale moment dus voor een gesprek!
Hoe voelt het om na 106 dagen en +- 2200 kilometer poolijs weer terug in de beschaving te staan?
“Ondertussen zijn we het eigenlijk al gewend om te vertrekken en ondergedompeld te worden in een lange periode van eenzaamheid en monotonie. Natuurlijk is het eerste moment dat je terug in zo’n omgeving staat overweldigend. Erg intens om te verwerken ook.
De ervaring heeft ons ook geleerd om onze terugkeer in de hectische maatschappij zo vlot mogelijk – via bepaalde routines – te laten verlopen. Terug naar de rol van gewone burger, met de “normale” taken en dagdagelijkse verplichtingen die dat met zich meebrengt. We willen eigenlijk altijd weer zo snel mogelijk constructief aan de slag in de maatschappij.”
“Maar het is keer op keer opnieuw wennen aan de structuur van de moderne samenleving. Je moet weer met honderden dingen tegelijk bezig zijn. Soms is het moeilijk om daar het hoofd niet bij te verliezen. Op dat vlak werkt de eenvoud van zo’n poolexpeditie erg bevrijdend. Het schept ruimte voor creativiteit en helpt bij het bepalen van de prioriteiten in je leven.”
Slaag je er eigenlijk goed in om contact te houden met het thuisfront?
“Ja. Tegenwoordig houden we bijna dagelijks contact via de telefoon. Da’s een enorme stap voorwaarts. Het geeft je een gevoel van veiligheid. Anderszijds motiveert het ons ook om door te gaan. Zie het als een schouderklopje van onze dierbaren en onze sympathisanten. Een betere brandstof bestaat er niet.”
Hoe zit het nu precies met die klimaatsverandering, Dixie? Heb je daar op de Arctic Arc-expeditie al tastbare gevolgen van opgemerkt?
“Ik denk dat ik een verkeerd signaal zou geven als ik hier verkondig dat de gevolgen tastbaar zijn. Wij zijn geen pure wetenschappers. Een sluitend bewijs van global warming hebben we dus niet. Wat we wel gemerkt hebben is dat er meer eenjarig ijs op de noordpool is dan pakweg een decennium geleden, toen wetenschappers er nog een hele winter lang konden blijven. Het ijs is brozer geworden en breekt nu veel makkelijker. En dunner ijs zorgt voor een snellere opbreking en dus voor meer open water. Het solide karakter van het noordelijke ijs is sterk achteruitgegaan.“
Vind je het een goede zaak dat klimaatsverandering nu meer in het nieuws zit?
“Zeer zeker. Hoe meer het onder de aandacht wordt gebracht, hoe beter. Alleen merk ik dat er soms ook misbruik van wordt gemaakt. Dat het een hype wordt, waarop iedereen graag inhaakt om er zijn graantje van mee te pikken. Het thema duikt steeds vaker op in bedrijfsethiek. Het is een economische tool geworden voor het bedrijfsleven. Maar als het sereen gebeurt en er worden wel degelijk budgetten vrijgemaakt of concrete projecten gerealiseerd, dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Daarom blijf ik een initiatief als Ello Mobile ook steunen.”
Wat is het hoofdmotief van ‘In The Wake Of The Belgica’, de zeilexpeditie die je met je echtgenote Julie Brown onderneemt van september 2007 tot januari 2008?
“In het kader van het bipolaire internationale pooljaar willen we, samen met een aantal internationale wetenschappers, zoveel mogelijk aandacht vragen voor het kwetsbare klimaat van de poolstreek. Aangezien we met de Arctic Arc-expeditie naar het noorden zijn getrokken, leek het ons opportuun om daar een volwaardige Zuidpoolexpeditie tegenover te zetten.”
“Het idee is dat we de historische expeditie overdoen, die Adrien de Gerlache zo’n 110 jaar geleden ondernam met zijn zeilschip ‘The Belgica’. We varen net als hij op een ecologisch verantwoorde manier van Antwerpen naar Antarctica. We zullen daarbij niet alleen dezelfde route volgen en aanmeren op dezelfde plaatsen, maar we gaan ook een poging ondernemen om enkele onverkende bergen te beklimmen.”
“De expeditie gaat gepaard met een educatief programma dat de problematiek aanschouwelijk moet maken. Zo willen we bijvoorbeeld door middel van een vergelijkende studie aantonen wat er op 110 jaar tijd effectief is veranderd op de Zuidpool. Door beeldmateriaal van toen naast digitale foto’s van vandaag te leggen, kunnen we perfect in kaart brengen waar zich de grootste veranderingen hebben voorgedaan.”
Wat drijft je om telkens weer het avontuur (én het gevaar) op te zoeken? Als vader van vier lijkt ons dat geen evidentie.
“Ik heb graag het gevoel dat ik voor 100% leef. Als er dan ook nog eens een – zogenaamd – risico aan verbonden is, wordt dat gevoel nog intenser. Ik wil voelen dat ik mijn plaats op deze aarde wel verdien. Maar het gevaar dat ik loop is wel degelijk berekend. De risico’s die ik neem, neem ik met de nodige bagage en ervaring. Dat vraagt telkens opnieuw een strenge voorbereiding en een waterdichte logistieke ondersteuning. Kijk, in het dagelijkse leven kom je situaties tegen die minstens even intens en risicovol zijn. Wat ik tijdens expedties doe, lijkt voor de buitenwereld vaak enorm gevaarlijk of zelfs onverantwoord, maar ik voel het zo niet aan. De afzondering geeft me de noodzakelijke rust en luciditeit om die risico’s goed in te schatten en het gevaar zoveel mogelijk uit de weg te gaan.”
Je was de allereerste ambassadeur die zijn zegen gaf aan Ello Mobile. Je onwrikbare pioneersgeest en je ongebreidelde engagement… waar blijf je de energie vandaan halen?
“Sport. Die maakt integraal deel uit van mijn levensvisie. Ik doe al van kindsbeen af aan sport en heb zo een reserve opgebouwd aan fysieke paraatheid. Dat maakt dat ik altijd een solide basis heb om op terug te vallen. Maar voor deze expedities train ik natuurlijk specifieker. De intrinsieke spiergroepen die je normaal in het dagelijkse leven niet aanspreekt, moet je voorbereiden op een uitzonderlijke inspanning en belasting. Dat gebeurt via een speciaal programma van het BOC.”
Dixie, jij bent al een overtuigd Ello Mobile-gebruiker. Maar wat is volgens jou de belangrijkste reden waarom iemand zou moeten overstappen naar Ello Mobile?
“Ello Mobile zit in een unieke branche: het ethisch telefoneren. En ik vind dat als je iets onderneemt voor mens of milieu, dan moet dat op lange termijn voelbaar zijn. Hetzelfde geldt voor de expedities die ik onderneem. Ik streef niet naar eenmalig succes, om dan kortstondig als held gevierd te worden. Aan die expedities zijn telkens verschillende andere initiatieven verbonden: een wetenschappelijke missie, een educatief programma of een gecombineerde actie met Unicef, bijvoorbeeld. Dat verbreedt de reikwijdte van je inspanningen en daardoor blijf je gemotiveerd. Het geeft meerwaarde aan je succes en betrachtingen. Dat maakt een enorm verschil. Daarom geloof ik ook dat een bedrijf als Ello Mobile, dat op een ethische manier zijn verantwoordelijkheid durft te nemen en zijn klanten daarnaast betrouwbare telefonie aanbiedt, op lange termijn mooie dingen kan realiseren.”
Succes Dixie en Julie!